فاکتورهای کلیدی که سرمایه‌گذاران هنگام بررسی یک استارتاپ در نظر می‌گیرند جذب سرمایه برای استارتاپ‌ها صرفاً به داشتن یک ایده خوب ختم نمی‌شود. سرمایه‌گذاران حرفه‌ای، چه در قالب صندوق‌های جسورانه (VC)، فرشته سرمایه‌گذار یا پلتفرم‌های نوآورانه‌ای مانند دیجیتایز، در هنگام بررسی یک فرصت سرمایه‌گذاری، فاکتورهای متعددی را مدنظر قرار می‌دهند تا ریسک تصمیم خود را کاهش داده و شانس بازدهی مناسب را افزایش دهند. در این مقاله به مهم‌ترین عواملی که سرمایه‌گذاران در ارزیابی استارتاپ‌ها در نظر می‌گیرند می‌پردازیم.  👥 1. تیم مؤسس و اجراکننده تیم همه چیز است. سرمایه‌گذاران به دنبال تیم‌هایی هستند که توان اجرا، انعطاف‌پذیری در بحران، تجربه و انگیزه بالا داشته باشند. آن‌ها به سوالاتی مانند موارد زیر توجه می‌کنند: آیا مؤسسان تجربه مرتبط دارند؟ چه سابقه‌ای در کارآفرینی یا اجرای پروژه دارند؟ آیا مهارت‌های تیم مکمل یکدیگرند؟ آیا تیم با تغییر شرایط بازار، توان تطبیق دارد؟ 💡  نکته اجرایی: رزومه‌های قوی، داستان شخصی مؤسسان و شفاف‌سازی نقش‌ها در تیم می‌تواند تأثیرگذار باشد.  🎯 2. مشکل و راه‌حل سرمایه‌گذاران به دنبال استارتاپ‌هایی هستند که یک مشکل واقعی و مهم را حل می‌کنند. مهم‌تر از آن، راه‌حل ارائه‌شده باید: نوآورانه، کاربردی و تست‌شده باشد توسط مشتریان هدف تأیید شده باشد مزیت رقابتی مشخصی نسبت به رقبا داشته باشد 💡 نکته اجرایی: ارائه نمونه‌هایی از مشتریانی که حاضر به پرداخت برای راه‌حل شما شده‌اند، اثربخشی راه‌حل را اثبات می‌کند. 📈 3. بازار هدف و اندازه بازار سرمایه‌گذاران به دنبال بازارهای بزرگ و در حال رشد هستند. حتی اگر محصول عالی باشد، ولی بازار کوچک باشد، مقیاس‌پذیری و بازدهی سرمایه محدود می‌شود. آیا بازار به اندازه کافی بزرگ هست؟ روندهای کلان بازار به نفع پروژه هستند؟ آیا فرصت نفوذ در بازار (Market Penetration) وجود دارد؟ 💡 نکته اجرایی: استفاده از داده‌ها و منابع معتبر برای تخمین اندازه بازار بسیار مهم است. 🧪 4. اعتبارسنجی اولیه (Traction) هرچه استارتاپ داده‌های واقعی‌تری از مشتری، فروش یا استفاده ارائه دهد، شانس جذب سرمایه بیشتر است. موارد مهمی که سرمایه‌گذاران بررسی می‌کنند: درآمد یا رشد ماهانه تعداد کاربران فعال بازخورد مشتریان شاخص‌های کلیدی عملکرد مانند CAC، LTV، churn rate و... 💡 نکته اجرایی: حتی یک تست بازار کوچک یا کمپین فروش اولیه می‌تواند اعتبار بالایی ایجاد کند. 💰 5. مدل درآمدی و سودآوری سرمایه‌گذار می‌خواهد بداند استارتاپ چگونه و از چه طریقی درآمد کسب می‌کند، و آیا مدل درآمدی آن پایدار، مقیاس‌پذیر و قابل تکرار است؟ آیا درآمد تکرارشونده دارد؟ چه حاشیه سودی دارد؟ هزینه جذب مشتری (CAC) نسبت به ارزش طول عمر مشتری (LTV) چقدر است؟ 💡 نکته اجرایی: شفاف‌سازی مسیر رسیدن به سودآوری یا نقاط شکست مالی بسیار کلیدی است. ⚖️ 6. مزیت رقابتی پایدار در بازاری پررقابت، سرمایه‌گذاران به دنبال چیزی فراتر از ورود سریع هستند. آن‌ها به دنبال moat (خندق رقابتی) هستند: آیا فناوری، برند، شبکه مشتری، یا حق انحصاری خاصی دارید؟ چه چیزی مانع ورود رقبا به حوزه شما می‌شود؟ 💡 نکته اجرایی: حتی سرعت در اجرا و قدرت تیم هم می‌تواند به‌عنوان مزیت رقابتی مطرح شود. 📑 7. ساختار حقوقی و شفافیت مالکیت هیچ سرمایه‌گذاری بدون ساختار حقوقی شفاف و قراردادهای قابل اتکا وارد پروژه نمی‌شود. وضعیت سهام‌داران چطور است؟ ساختار حقوقی شرکت چگونه طراحی شده؟ آیا قراردادهای مهم (تیم، مشتری، تأمین‌کننده) بسته شده‌اند؟ 💡 نکته اجرایی: پلتفرم‌هایی مانند دیجیتایز با مدل یونیتایز کردن، این ساختارها را شفاف و استاندارد می‌کنند. 🚀 8. چشم‌انداز رشد و مسیر خروج (Exit) سرمایه‌گذار می‌خواهد بداند چگونه سرمایه‌اش در آینده چند برابر خواهد شد و چگونه می‌تواند از پروژه خارج شود: آیا چشم‌انداز رشد بلندمدت وجود دارد؟ آیا فرصت فروش به سرمایه‌گذار بزرگ‌تر، ادغام یا IPO وجود دارد؟ ✳️ جمع‌بندی: سرمایه‌گذاران در مسیر بررسی و انتخاب کسب و کارها، ترکیبی از شاخص‌های کمی و کیفی را مدنظر قرار می‌دهند؛ از اعتبار تیم و وضوح مدل درآمدی گرفته تا ظرفیت مقیاس‌پذیری و توان اجرای مؤثر. واقعیت این است که جذب سرمایه صرفاً وابسته به داشتن یک ایده خوب نیست، بلکه توانایی در نشان دادن آمادگی، تعهد و قابلیت رشد پایدار است که شما را از دیگران متمایز می‌کند. 📢 اگر شما هم به دنبال جذب سرمایه از طریق مدل یونیتایز کردن هستید ما در دیجیایز می‌توانیم در کنارتان باشیم 👣 همین حالا وارد صفحه جذب سرمایه دیجیتایز شوید و پروژه‌تان را برای بررسی ثبت کنید! 🔗 ورود به صفحه جذب سرمایه دیجیتایز          

چگونه دیجیتایز امکان جذب سرمایه از طریق یونیتایز کردن را فراهم می‌کند؟ در دنیای امروز، بسیاری از پروژه‌ها و کسب‌وکارها با چالش‌های بزرگی در تأمین مالی مواجه‌اند. دسترسی محدود به سرمایه‌گذاران سنتی، پیچیدگی‌های حقوقی، نداشتن وثایق بانکی یا رشد خارج از چارچوب‌های سنتی تأمین مالی باعث شده است که روش‌های نوین مانند یونیتایز کردن (Unitization) مورد توجه قرار بگیرند. دیجیتایز به‌عنوان یکی از پلتفرم‌های پیشرو در زمینه تأمین مالی نوآورانه، امکان جذب سرمایه از طریق یونیتایز کردن را فراهم کرده و این مسیر را برای پروژه‌ها ساده، قانونی و قابل اعتماد می‌سازد. در این مقاله به بررسی دقیق این روش و خدمات دیجیتایز می‌پردازیم. یونیتایز کردن چیست؟ یونیتایز کردن فرآیندی است که طی آن یک دارایی، پروژه یا شرکت به واحدهای سرمایه‌گذاری استاندارد و قابل‌انتقال (یونیت‌ها) تقسیم می‌شود، به‌طوری که هر یونیت نماینده‌ی سهمی مشخص از مالکیت، سود، یا منافع حاصل از آن دارایی یا پروژه باشد. این فرآیند به سرمایه‌گذاران اجازه می‌دهد که به‌صورت جزئی و با حداقل سرمایه، در دارایی‌ها یا پروژه‌هایی مشارکت کنند که در حالت عادی نیاز به سرمایه بالا دارند. یونیت‌ها معمولاً دارای پشتوانه‌ی مشخص (فیزیکی، مالی، حقوقی و...) هستند و می‌توانند در بازار اولیه یا ثانویه معامله شوند. این یونیت‌ها می‌توانند پشتوانه‌های مختلفی داشته باشند، از جمله: دارایی‌های فیزیکی (مانند ملک یا ماشین‌آلات) جریان نقدی (مانند درآمد حاصل از اجاره یا فروش) سهام شرکت قراردادهای حقوقی دارایی‌های مالی   دیجیتایز چگونه یونیتایز کردن را اجرا می‌کند؟ 1. تحلیل پروژه و مدل‌سازی پشتوانه یونیت‌ها دیجیتایز ابتدا پروژه‌ی شما را ارزیابی کرده و متناسب با ماهیت آن، مدل پشتوانه‌ی مناسب را پیشنهاد می‌دهد. این مدل می‌تواند بر اساس یکی از موارد زیر یا ترکیبی از آن‌ها باشد: پشتوانه فیزیکی: اگر دارایی‌هایی مثل ملک یا ماشین‌آلات دارید. پشتوانه جریان نقدی: اگر درآمد مستمر دارید (مثلاً قرارداد فروش یا اجاره). پشتوانه سهام: اگر مایل به واگذاری بخشی از سهام هستید. پشتوانه قرارداد: در صورت وجود قراردادهای معتبر و سودآور.   2. ساختار حقوقی و شفاف‌سازی مالی پلتفرم دیجیتایز با کمک تیم حقوقی، برای هر پروژه یک ساختار شفاف و قانونی طراحی می‌کند تا هم منافع سرمایه‌گذاران حفظ شود و هم صاحب پروژه کنترل مناسبی بر پروژه داشته باشد. این مرحله شامل: طراحی قراردادهای یونیتایز کردن تعریف حقوق و تعهدات طرفین شفاف‌سازی ریسک‌ها و سناریوهای بازگشت سرمایه   3. ایجاد داشبورد اختصاصی پروژه دیجیتایز برای هر پروژه یک صفحه اختصاصی (Landing Page) طراحی می‌کند که اطلاعات کامل پروژه، نحوه عملکرد یونیت‌ها و پیشرفت‌ها در آن قرار می‌گیرد. این داشبورد شامل: معرفی پروژه و تیم اجرایی مستندات مالی و فنی شرایط سرمایه‌گذاری و بازده مورد انتظار وضعیت خرید یونیت‌ها توسط سرمایه‌گذاران   4.امکان جذب سرمایه از طیف متنوعی از سرمایه‌گذاران یکی از مزایای یونیتایز کردن این است که سرمایه‌گذاران خرد هم می‌توانند در پروژه‌ها مشارکت کنند. دیجیتایز این امکان را فراهم کرده که پروژه‌ها از طریق جذب سرمایه‌گذاران کوچک و بزرگ، تأمین مالی خود را انجام دهند.   5. شفافیت، گزارش‌دهی و مدیریت پس از جذب سرمایه پس از جذب سرمایه، دیجیتایز امکانات کاملی برای مدیریت ارتباط با سرمایه‌گذاران فراهم می‌کند: گزارش‌های دوره‌ای اعلام وضعیت پروژه مدیریت سوددهی و بازپرداخت ابزارهای نظارت و کنترل   چه پروژه‌هایی می‌توانند از دیجیتایز استفاده کنند؟ پروژه‌های ساختمانی و املاک خطوط تولید، واردات، یا صادرات کالا طرح‌های مبتنی بر درآمد مستمر (مثل اجاره یا فروش اشتراکی) استارتاپ‌هایی با رشد مشخص و قراردادهای قطعی کسب‌وکارهایی که به دنبال راهی جایگزین برای جذب سرمایه بدون واگذاری کامل سهام یا دریافت وام سنگین هستند   مزیت توضیح حفظ کنترل پروژه برخلاف فروش سهام، مالکیت اصلی پروژه حفظ می‌شود. تنوع در مدل‌های پشتوانه هر پروژه می‌تواند بسته به ساختار خود مدل یونیت مناسب داشته باشد. جذب سرمایه‌گذاران بیشتر با یونیت‌های کوچک، سرمایه‌گذاران خرد هم می‌توانند مشارکت کنند. شفافیت و اعتمادسازی با داشبورد اختصاصی، گزارش‌دهی و ساختار حقوقی معتبر انعطاف‌پذیری در نحوه بازگشت سرمایه               می‌توانید یونیت‌ها را مبتنی بر سود، درآمد یا دارایی طراحی کنید.   نتیجه‌گیری: آینده جذب سرمایه، از مسیر یونیت می‌گذرد یونیتایز کردن، راهی نوآورانه، شفاف و منعطف برای تأمین مالی است که می‌تواند جایگزین بسیاری از روش‌های پرهزینه و پرریسک سنتی شود. دیجیتایز این مسیر را هموار کرده و با پلتفرم تخصصی خود به پروژه‌ها کمک می‌کند تا سرمایه‌ مناسب را جذب کرده و بدون نیاز به بانک یا واگذاری کامل مالکیت، رشد کنند. اگر شما هم به دنبال جذب سرمایه برای پروژه‌تان هستید، همین حالا وارد صفحه جذب سرمایه دیجیتایز شوید و درخواست خود را ثبت کنید! ورود به صفحه جذب سرمایه دیجیتایز                          

جذب سرمایه یکی از حیاتی‌ترین مراحل رشد یک کسب‌وکار است، اما این فرآیند معمولاً با چالش‌های متعددی همراه است. بسیاری از استارتاپ‌ها به دلیل آماده نبودن، نداشتن استراتژی مناسب یا انتخاب روش نادرست تأمین مالی، در این مسیر با موانع جدی مواجه می‌شوند. در این مقاله، به مهم‌ترین چالش‌های جذب سرمایه می‌پردازیم و راهکارهایی عملی برای غلبه بر آن‌ها ارائه می‌دهیم. ۱. نبود یک مدل کسب‌وکار قانع‌کننده چالش: بسیاری از سرمایه‌گذاران به دنبال کسب‌وکارهایی هستند که مدل درآمدی مشخص و پایداری داشته باشند. استارتاپ‌هایی که نمی‌توانند به وضوح نشان دهند چگونه درآمدزایی می‌کنند، شانس کمی برای جذب سرمایه دارند. راهکار: یک بیزینس مدل مشخص داشته باشید و جریان‌های درآمدی خود را به وضوح تعریف کنید. از داده‌های واقعی و پیش‌بینی‌های مالی مستند برای اثبات سودآوری استفاده کنید. در ارائه‌های خود، به ROI (بازده سرمایه‌گذاری) توجه ویژه‌ای داشته باشید. ۲. نداشتن تیم قوی و قابل اعتماد چالش: سرمایه‌گذاران بیش از توجه به  ایده، به تیم بنیان‌گذار توجه دارند. اگر تیم شما فاقد تجربه یا تخصص کافی باشد، احتمال جذب سرمایه کاهش می‌یابد و بایستی تلاش بیشتری برای اثبات توانمندی خود باشید. راهکار: اعضای تیم را با توجه به تخصص‌های کلیدی موردنیاز انتخاب کنید. رزومه و سوابق کاری اعضای تیم را به شکل مستند در ارائه‌های سرمایه‌گذاری لحاظ کنید. در صورت نیاز، از منتورها و مشاوران باتجربه در کنار تیم استفاده کنید. ۳. انتخاب نادرست نوع سرمایه‌گذاری چالش: برخی استارتاپ‌ها روش تأمین مالی نامناسبی را انتخاب می‌کنند که با نیازهایشان سازگار نیست. برای مثال، برخی کسب‌وکارها به سرمایه‌گذاران خطرپذیر (VC) نیاز دارند، اما به اشتباه به دنبال وام‌های بانکی هستند. یا نیاز به انجل اینوستور دارند اما سراغ vc می‌روند. راهکار: روش‌های مختلف جذب سرمایه (VC، سرمایه‌گذار فرشته، وام، یونیتایز کردن و…) را بررسی کنید. میزان رشد مورد انتظار، مدت زمان بازگشت سرمایه و کنترل موردنیاز را در نظر بگیرید. از مشاوران مالی کمک بگیرید تا بهترین گزینه را انتخاب کنید. ۴. عدم توانایی در متقاعد کردن سرمایه‌گذاران چالش: بسیاری از استارتاپ‌ها ارائه‌های ضعیفی دارند و نمی‌توانند سرمایه‌گذاران را قانع کنند که ایده آن‌ها ارزشمند است. راهکار: پیتچ دک حرفه‌ای طراحی کنید که شامل مشکل، راه‌حل، بازار هدف، مدل درآمدی و تیم شما باشد. به اعداد و داده‌های قابل استناد تکیه کنید، نه صرفاً ایده‌های هیجان‌انگیز. مهارت‌های ارائه (Pitching) را تقویت کنید و جلسات تمرینی داشته باشید. ۵. نداشتن مسیر خروج برای سرمایه‌گذاران چالش: سرمایه‌گذاران همیشه به دنبال راهی برای خروج از سرمایه‌گذاری و نقد کردن سهام خود هستند. اگر استارتاپ شما برنامه‌ای برای این موضوع نداشته باشد، احتمال جذب سرمایه کاهش می‌یابد. راهکار: سناریوهای خروج مانند IPO (عرضه اولیه سهام)، ادغام و تملیک (M&A) یا بازخرید سهام را در نظر بگیرید. به سرمایه‌گذاران نشان دهید که چگونه می‌توانند در آینده سود خود را از این سرمایه‌گذاری دریافت کنند. ۶. عدم تطابق با انتظارات سرمایه‌گذاران چالش: برخی استارتاپ‌ها به سراغ سرمایه‌گذارانی می‌روند که علاقه‌ای به صنعت آن‌ها ندارند یا انتظار بازدهی متفاوتی دارند. راهکار: تحقیق کنید که سرمایه‌گذاران بالقوه در چه صنایعی فعال هستند و چه انتظاراتی دارند. با توجه به مرحله رشد استارتاپ خود، سرمایه‌گذاران مناسب را شناسایی کنید. روی سرمایه‌گذاران استراتژیک تمرکز کنید که علاوه بر پول، ارزش افزوده‌ای نیز برای کسب‌وکار شما دارند. ۷. چالش‌های قانونی و نظارتی چالش: برخی روش‌های جذب سرمایه مانند توکنیزاسیون، ممکن است با موانع قانونی و نظارتی مواجه شوند. راهکار: قبل از اقدام به جذب سرمایه، مشاوره حقوقی بگیرید. از روش‌های قانونی و شفاف برای تأمین مالی استفاده کنید. مدل‌های نوآورانه مانند یونیتایز کردن را بررسی کنید که انعطاف‌پذیری بیشتری دارد. ۸. عدم استفاده از روش‌های نوین جذب سرمایه (یونیتایز کردن) چالش: بسیاری از استارتاپ‌ها همچنان از روش‌های سنتی تأمین مالی استفاده می‌کنند و با روش‌های نوینی مانند یونیتایز کردن آشنا نیستند. راهکار: یونیتایز کردن را به‌عنوان جایگزینی برای VC یا وام در نظر بگیرید. از مدل‌های مختلف یونیتایز کردن، مانند پشتوانه جریان نقدی، دارایی فیزیکی یا سهام استفاده کنید. برای کسب اطلاعات بیشتر، به صفحه جذب سرمایه دیجیتایز مراجعه کنید! 🔗 ورود به صفحه جذب سرمایه دیجیتایز  و کسب اطلاعات بیشتر.   جمع‌بندی جذب سرمایه یک فرآیند پیچیده و چالش‌برانگیز است، اما با داشتن استراتژی مناسب، شانس موفقیت شما افزایش می‌یابد. برای غلبه بر موانع رایج: مدل کسب‌وکار شفاف و قانع‌کننده‌ای داشته باشید.  تیم قوی و متخصص تشکیل دهید.  روش جذب سرمایه مناسب را انتخاب کنید. مهارت‌های ارائه و پیتچینگ خود را بهبود دهید.  به سرمایه‌گذاران مسیر خروج مناسبی ارائه دهید.  از روش‌های نوین مانند یونیتایز کردن استفاده کنید. نظر شما چیست؟ شما با چه چالش‌هایی در جذب سرمایه مواجه شده‌اید؟  

جذب سرمایه یکی از مهم‌ترین چالش‌های استارتاپ‌ها در مسیر رشد و توسعه است. انتخاب روش تأمین مالی مناسب، نه‌تنها می‌تواند سرعت رشد را افزایش دهد، بلکه بر ساختار مالکیتی و مدیریت استارتاپ نیز تأثیر می‌گذارد. در این مقاله، به بررسی روش‌های رایج جذب سرمایه از جمله سرمایه‌گذاری خطرپذیر (VC)، سرمایه‌گذاران فرشته (Angel Investors)، وام‌های بانکی و سرمایه‌گذاری جمعی (Crowdfunding) خواهیم پرداخت. در نهایت، روش نوآورانه یونیتایز کردن (Unitization) را معرفی می‌کنیم که یکی از جدیدترین راهکارها برای جذب سرمایه با حفظ انعطاف‌پذیری است. ۱. سرمایه‌گذاری خطرپذیر (Venture Capital - VC) سرمایه‌گذاری خطرپذیر (VC) یکی از روش‌های تأمین مالی استارتاپ‌هایی است که پتانسیل رشد بالایی دارند. شرکت‌های سرمایه‌گذاری خطرپذیر معمولاً روی استارتاپ‌هایی که مدل کسب‌وکار مقیاس‌پذیر دارند، سرمایه‌گذاری می‌کنند و در ازای آن، بخشی از سهام شرکت را دریافت می‌کنند. ✅ مزایا: دسترسی به سرمایه‌های کلان بهره‌مندی از تجربه و شبکه ارتباطی VCها افزایش اعتبار استارتاپ در بازار ❌ معایب: از دست دادن بخشی از مالکیت و کنترل شرکت فشار برای رشد سریع و سوددهی بالا فرآیند جذب سرمایه پیچیده و زمان‌بر 🔹 مناسب برای: استارتاپ‌هایی که مدل مقیاس‌پذیر دارند و آماده ورود به مرحله رشد سریع هستند. ۲. سرمایه‌گذاران فرشته (Angel Investors) سرمایه‌گذاران فرشته (Angels) افرادی هستند که روی استارتاپ‌های نوپا سرمایه‌گذاری می‌کنند. این افراد معمولاً علاوه بر سرمایه، تجربیات و شبکه ارتباطی خود را نیز در اختیار استارتاپ قرار می‌دهند. ✅ مزایا: انعطاف‌پذیری بیشتر نسبت به VC امکان جذب سرمایه در مراحل اولیه رشد دسترسی به منتورشیپ و مشاوره‌های ارزشمند ❌ معایب: مقدار سرمایه محدودتر از VCها احتمال از دست دادن بخشی از سهام شرکت برخی سرمایه‌گذاران ممکن است در مدیریت استارتاپ دخالت کنند 🔹 مناسب برای: استارتاپ‌هایی که در مراحل اولیه هستند و به سرمایه‌گذاری اولیه (Seed Funding) نیاز دارند. ۳. وام‌های بانکی و اعتباری یکی دیگر از روش‌های جذب سرمایه، دریافت وام‌های بانکی و تسهیلات اعتباری است. در این روش، کسب و کار می‌تواند بدون از دست دادن سهام خود، سرمایه موردنیاز را تأمین کند، اما در مقابل، تعهد به بازپرداخت وام را بر عهده خواهد داشت. ✅ مزایا: حفظ مالکیت و کنترل کامل بر شرکت نرخ بهره نسبتاً پایین در برخی وام‌های دولتی ❌ معایب: نیاز به وثیقه و اعتبار مالی ریسک بالا در صورت عدم توانایی بازپرداخت وام فرآیند اداری پیچیده و زمان‌بر 🔹 مناسب برای: کسب و کارهایی که درآمد پایداری دارند و توانایی بازپرداخت وام را دارند. ۴. سرمایه‌گذاری جمعی (Crowdfunding) سرمایه‌گذاری جمعی یا Crowdfunding روشی است که در آن تعداد زیادی از افراد، هرکدام با سرمایه‌های کم، در یک کسب و کار سرمایه‌گذاری می‌کنند. این روش معمولاً از طریق پلتفرم‌های آنلاین انجام‌می‌شود. ✅ مزایا: جذب سرمایه بدون نیاز به سرمایه‌گذاران بزرگ امکان برندسازی و افزایش آگاهی درباره کسب و کار ایجاد یک جامعه حامی برای کسب و کار ❌ معایب: نیاز به بازاریابی قوی برای جلب سرمایه‌گذاران فرآیند طولانی برای رسیدن به هدف تأمین مالی احتمال شکست کمپین و عدم تأمین سرمایه کافی نرخ تامین مالی تضمین شده بالا 🔹 مناسب برای: کسب و کارهایی که محصول یا خدماتی جذاب و نوآورانه دارند و می‌توانند توجه عموم را جلب کنند.   ۵. یونیتایز کردن سرمایه (Unitization): رویکردی نوین برای جذب سرمایه یونیتایز کردن یک روش نوآورانه است که دارایی‌ها، جریان‌های درآمدی یا قراردادهای مالی را به یونیت‌های سرمایه‌گذاری تبدیل می‌کند و امکان سرمایه‌گذاری به صورت اشتراکی را برای سرمایه‌گذاران فراهم می‌کند. این روش به کسب و کارها امکان می‌دهد بدون از دست دادن کنترل شرکت، سرمایه موردنیاز خود را جذب کنند. در دیجیتایز، مدل‌های مختلفی برای پشتوانه یونیت‌ها وجود دارد که در ادامه بررسی می‌کنیم: ۱. یونیت‌های با پشتوانه فیزیکی (Real-World Asset Backed Units) در این مدل، دارایی‌های فیزیکی مانند املاک، ماشین‌آلات یا زمین به‌عنوان پشتوانه یونیت‌ها در نظر گرفته می‌شوند. این مدل برای پروژه‌های سرمایه‌گذاری در املاک و مستغلات بسیار رایج است. 💡 مثال: توسعه یک پروژه مسکونی که هر یونیت نشان‌دهنده سهمی از دارایی نهایی است. ۲. یونیت‌های با پشتوانه جریان نقدی (Cash-Flow Backed Units) در این روش، یونیت‌ها بر اساس جریان درآمدی حاصل از یک فعالیت خاص ایجاد می‌شوند. این جریان نقدی می‌تواند از اجاره، فروش محصول یا سایر منابع درآمدی باشد. 💡 مثال: یک کسب و کار که بر اساس فروش ماهانه خود یونیت‌های سرمایه‌گذاری منتشر می‌کند و سرمایه‌گذاران در درآمد آن شریک می‌شوند. ۳. یونیت‌های با پشتوانه سهام (Equity Backed Units) این مدل مشابه سهام شرکت است. سرمایه‌گذاران به‌جای دریافت یک دارایی فیزیکی یا جریان نقدی مشخص، سهام شرکت را به‌عنوان پشتوانه دریافت می‌کنند. 💡 مثال: یک شرکت فناوری که با ارائه یونیت‌های مبتنی بر سهام، سرمایه‌گذاران را در رشد ارزش شرکت شریک می‌کند. ۴. یونیت‌های با پشتوانه قراردادهای حقوقی (Contractual Agreement Backed Units) در این روش، سرمایه‌گذاران از طریق قراردادهای خاصی در سود یا درآمد یک پروژه شریک می‌شوند. این قراردادها می‌توانند شامل پروژه‌های زیرساختی، انرژی، یا توافقات تجاری خاص باشند. 💡 مثال: یک پروژه نیروگاهی که بر اساس قراردادهای فروش برق، سرمایه جذب می‌کند. ۵. یونیت‌های با پشتوانه دارایی‌های مالی (Financial Asset Backed Units) این مدل از اوراق‌بهادار، وام‌ها یا سایر ابزارهای مالی به‌عنوان پشتوانه استفاده می‌کند. 💡 مثال: یک پلتفرم فین‌تک که اوراق وام دیجیتالی را به یونیت‌های سرمایه‌گذاری تبدیل می‌کند. چرا یونیتایز کردن یک روش جذاب برای جذب سرمایه است؟ ✔ حفظ کنترل استارتاپ: برخلاف VC، در این روش نیاز به واگذاری کنترل استارتاپ نیست. ✔ افزایش نقدشوندگی: یونیت‌ها قابلیت معامله و نقد شدن دارند. ✔ تنوع در مدل‌های سرمایه‌گذاری: امکان انتخاب انواع پشتوانه برای جذب سرمایه وجود دارد. ✔ شفافیت بیشتر: سرمایه‌گذاران می‌توانند عملکرد یونیت‌های خود را مشاهده کنند. 📌 دیجیتایز امکان جذب سرمایه از طریق یونیتایز کردن را فراهم می‌کند. اگر به‌دنبال راهکاری نوین و منعطف برای تأمین مالی کسب‌وکار خود هستید، همین حالا درخواست خود را در دیجیتایز ثبت کنید! 🔗 ورود به صفحه درخواست جذب سرمایه دیجیتایز   

در دنیای پرشتاب امروز، تصمیم‌گیری‌های مالی هوشمندانه بیش از هر زمان دیگری اهمیت پیدا کرده‌اند. با توجه به رشد سریع فناوری، تغییرات اقتصادی و افزایش پیچیدگی بازارهای مالی، انتخاب راه‌هایی برای حفاظت و رشد سرمایه به یکی از چالش‌های اصلی افراد و کسب‌وکارها تبدیل شده است. در این میان، سرمایه‌گذاری خصوصی (Private Equity) به عنوان یکی از ابزارهای قدرتمند برای رشد پایدار مالی و تحقق اهداف بلندمدت سرمایه‌گذاران مطرح شده است. پیش از این در این مقاله به معرفی سرمایه‌گذاری خصوصی و تاریخچه آن پرداختیم که توصیه می‌کنیم حتما آنرا نیز مطالعه کنید. سرمایه‌گذاری خصوصی، که شامل سرمایه‌گذاری در شرکت‌ها، پروژه‌ها یا دارایی‌های غیر بورسی است، به افراد و سازمان‌ها این فرصت را می‌دهد تا به صورت مستقیم در رشد و توسعه اقتصادی مشارکت کنند. این نوع سرمایه‌گذاری از یک‌سو امکان دسترسی به فرصت‌های سودآور را فراهم می‌کند و از سوی دیگر، به کارآفرینان و پروژه‌های نوآورانه کمک می‌کند تا منابع لازم برای تحقق ایده‌هایشان را به دست آورند. اما چرا سرمایه‌گذاری خصوصی به یک انتخاب هوشمندانه و جذاب تبدیل شده است؟ دلیل این امر در ماهیت منحصربه‌فرد آن نهفته است. برخلاف سرمایه‌گذاری‌های سنتی در بورس یا کریپتو و فارکس و..، سرمایه‌گذاری خصوصی نه‌تنها امکان کسب بازدهی بالاتر را فراهم می‌آورد، بلکه به سرمایه‌گذاران امکان می‌دهد تا در تصمیم‌گیری‌ها و استراتژی‌های کسب‌وکار کنترل داشته باشند. این مشارکت مستقیم، همراه با ریسک‌های محاسبه‌شده، فرصت‌هایی را ایجاد می‌کند که در سرمایه‌گذاری‌های عمومی کمتر دیده می‌شوند. در ادامه این مقاله، به بررسی مزایا، فرصت‌ها و چالش‌های سرمایه‌گذاری خصوصی پرداخته و نشان خواهیم داد که چرا این مسیر، گزینه‌ای هوشمندانه برای ساختن آینده‌ای مالی پایدار و سودآور است. البته روی سود پایدار این نوع سرمایه‌گذاری تاکید بیشتری بایستی داشته باشیم. سرمایه‌گذاری خصوصی: مفاهیم کلیدی و انواع آن سرمایه‌گذاری خصوصی به معنای تخصیص منابع مالی به شرکت‌ها، پروژه‌ها، یا دارایی‌هایی است که در بازارهای عمومی مانند بورس عرضه نمی‌شوند. برخلاف سرمایه‌گذاری عمومی که شامل خرید و فروش سهام و اوراق بهادار در بازارهای باز است، سرمایه‌گذاری خصوصی (Private Equity) نوعی مشارکت مستقیم با هدف تامین سرمایه برای رشد و توسعه کسب‌وکارها یا پروژه‌ها محسوب می‌شود. در این نوع سرمایه‌گذاری، سرمایه‌گذاران معمولاً به صورت مستقیم در تصمیم‌گیری‌ها و برنامه‌ریزی‌های اجرایی نقش ایفا می‌کنند. تفاوت سرمایه‌گذاری خصوصی و عمومی سرمایه‌گذاری خصوصی با سرمایه‌گذاری عمومی (مانند بورس) تفاوت‌های بنیادینی دارد: دسترسی: سرمایه‌گذاری عمومی برای همه افراد قابل‌دسترس است، در حالی که سرمایه‌گذاری خصوصی اغلب به سرمایه‌گذاران حرفه‌ای، شرکت‌های سرمایه‌گذاری و صندوق‌های بزرگ محدود می‌شود. نقدشوندگی: دارایی‌های سرمایه‌گذاری عمومی (مانند سهام) معمولاً نقدشوندگی بالایی دارند، اما سرمایه‌گذاری خصوصی معمولاً بلندمدت است و فروش دارایی‌ها زمان‌بر خواهد بود. ریسک و بازدهی: سرمایه‌گذاری خصوصی ریسک بیشتری دارد، اما در صورت موفقیت می‌تواند بازدهی بسیار بالاتری نسبت به سرمایه‌گذاری عمومی ایجاد کند. انواع سرمایه‌گذاری خصوصی سرمایه‌گذاری خصوصی شامل حوزه‌های متنوعی می‌شود که برخی از مهم‌ترین آن‌ها عبارت‌اند از: املاک و مستغلات: سرمایه‌گذاری در پروژه‌های ساختمانی، زمین، و املاک تجاری یا مسکونی. کسب‌وکارهای نوپا و استارتاپ‌ها: تامین منابع مالی برای شرکت‌هایی که ایده‌های نوآورانه دارند اما هنوز به سودآوری نرسیده‌اند. پروژه‌های زیرساختی: سرمایه‌گذاری در پروژه‌هایی نظیر نیروگاه‌های انرژی، پل‌ها، جاده‌ها، و دیگر طرح‌های زیرساختی که بازدهی بلندمدت دارند. خرید سهام مدیریتی: سرمایه‌گذاری در شرکت‌های بالغ با هدف بهبود مدیریت، رشد درآمد، و فروش سهام با ارزش بیشتر. سایر پروژه‌های کوچک تجاری: سرمایه‌گذاری در پروژه‌های تجاری کوچک اما جذاب از یک رستوان گرفته تا یک کلینیک و... سرمایه‌گذاری خصوصی نه‌تنها فرصت‌های مالی جذابی ارائه می‌دهد، بلکه با ایجاد فرصت‌های شغلی و بهبود زیرساخت‌ها، نقشی کلیدی در رشد اقتصادی ایفا می‌کند. این تنوع و انعطاف‌پذیری باعث شده است که سرمایه‌گذاری خصوصی به عنوان یک انتخاب هوشمندانه برای افرادی که به دنبال بازدهی بالا و تأثیرگذاری اقتصادی هستند، مطرح شود. مزایای سرمایه‌گذاری خصوصی سرمایه‌گذاری در پروژه‌های خصوصی به عنوان یکی از گزینه‌های جذاب برای سرمایه‌گذاران به شمار می‌آید، زیرا می‌تواند بازدهی بالقوه بالاتری نسبت به سایر گزینه‌های سرمایه‌گذاری مانند سهام و اوراق قرضه عمومی داشته باشد. در حالی که بسیاری از سرمایه‌گذاران به سرمایه‌گذاری در بازارهای عمومی روی می‌آورند، پروژه‌های خصوصی به دلیل ماهیت خاص خود و محدودیت دسترسی، می‌توانند فرصت‌های سودآورتر و منحصر به فردی را فراهم کنند. این نوع سرمایه‌گذاری معمولاً با ریسک‌های بیشتری همراه است، اما برای کسانی که توانایی تحلیل درست دارند، این ریسک‌ها می‌توانند با پاداش‌های بزرگ جبران شوند. از آنجا که بسیاری از پروژه‌های خصوصی در مراحل ابتدایی خود قرار دارند، این امکان وجود دارد که سرمایه‌گذار با دریافت سهمی از پروژه‌ها، به رشد سریع و قابل توجه آن‌ها کمک کند. یکی از مزایای اصلی سرمایه‌گذاری در دارایی‌های خصوصی، تنوع‌سازی پرتفوی است که می‌تواند ریسک کلی سرمایه‌گذاری را کاهش دهد. بازارهای عمومی غالباً تحت تأثیر تغییرات اقتصادی و سیاسی قرار دارند، اما سرمایه‌گذاری در دارایی‌های خصوصی به سرمایه‌گذاران این امکان را می‌دهد که از ریسک‌های بازار عمومی اجتناب کرده و دارایی‌هایی که ارتباط کمتری با نوسانات بازار دارند، در پرتفوی خود داشته باشند. این امر به ویژه در زمان‌هایی که بازارهای عمومی نوسان دارند یا در معرض رکود اقتصادی هستند، اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. به این ترتیب، دارایی‌های خصوصی می‌توانند به عنوان یک ابزار کارآمد برای حفظ و افزایش ارزش سرمایه در شرایط مختلف اقتصادی عمل کنند. علاوه بر این، سرمایه‌گذاران در پروژه‌های خصوصی معمولاً قادر به کنترل و تأثیرگذاری بیشتری بر نحوه مدیریت سرمایه‌گذاری خود هستند. برخلاف بازارهای عمومی، که سرمایه‌گذاران هیچ تأثیر مستقیمی بر تصمیمات شرکت‌ها ندارند، سرمایه‌گذاران خصوصی می‌توانند در فرایندهای کلیدی شرکت‌ها یا پروژه‌ها نقش داشته باشند. این می‌تواند شامل تصمیم‌گیری در مورد استراتژی‌های رشد، بهبود کارایی و بازاریابی، یا حتی مدیریت اجرایی باشد. این کنترل بیشتر، علاوه بر اینکه به سرمایه‌گذار احساس امنیت می‌دهد، می‌تواند به بهبود عملکرد پروژه و افزایش ارزش سرمایه کمک کند. چرا سرمایه‌گذاری خصوصی برای آینده مالی مناسب است؟ سرمایه‌گذاری در پروژه‌های خصوصی همچنین فرصت‌هایی برای دسترسی به کسب‌وکارها و پروژه‌هایی فراهم می‌آورد که در بازارهای عمومی قابل دسترسی نیستند. بسیاری از این پروژه‌ها در مراحل اولیه رشد خود قرار دارند و به دلیل نوآوری‌های خاص یا ویژگی‌های منحصر به فرد خود، می‌توانند رشد قابل توجهی داشته باشند. این پروژه‌ها ممکن است در صنایعی مانند فناوری، سلامت، انرژی‌های تجدیدپذیر یا املاک و مستغلات فعال باشند که به سرمایه‌گذاران امکان می‌دهد به فرصت‌های جدید و نوظهوری دسترسی پیدا کنند که هنوز در بازارهای عمومی شناخته شده نیستند. سرمایه‌گذاری خصوصی به دلیل ویژگی‌های خاص و فرصت‌های منحصر به فردش، برای آینده مالی افراد گزینه‌ای بسیار مناسب محسوب می‌شود. روندهای جهانی نشان‌دهنده افزایش محبوبیت این نوع سرمایه‌گذاری در میان سرمایه‌گذاران خرد و کلان است. با کاهش جذابیت بازارهای عمومی به دلیل نوسانات زیاد و محدودیت‌های سرمایه‌گذاری، پروژه‌های خصوصی مانند املاک و مستغلات، زیرساخت‌ها، و انرژی‌های تجدیدپذیر توجه بیشتری را به خود جلب کرده‌اند. این روند نشان‌دهنده تغییری در نگرش سرمایه‌گذاران به سمت دارایی‌هایی است که پایداری بیشتری در ایجاد ثروت دارند. یکی از دلایل اصلی برای انتخاب سرمایه‌گذاری خصوصی، نقش آن در ایجاد ثروت پایدار و میان‌مدت تا بلندمدت است. برخلاف سرمایه‌گذاری‌هایی که با هدف سود کوتاه‌مدت انجام می‌شوند، پروژه‌های خصوصی اغلب با چشم‌انداز رشد پایدار طراحی شده‌اند. به عنوان مثال، سرمایه‌گذاری در پروژه‌های مسکونی و تجاری می‌تواند درآمد پایدار از طریق اجاره یا افزایش ارزش دارایی در بلندمدت فراهم کند. همچنین پروژه‌های زیربنایی مانند ساخت نیروگاه‌های انرژی تجدیدپذیر یا پروژه‌های حمل‌ونقل عمومی، علاوه بر تأثیرات مثبت اجتماعی و زیست‌محیطی، فرصت‌هایی برای سودآوری طولانی‌مدت ایجاد می‌کنند. یکی از نمونه‌های موفق در این زمینه، پروژه توکن‌سازی هتل St. Regis Aspen است که به سرمایه‌گذاران این امکان را داد تا با خرید بخشی از دارایی این هتل لوکس، در رشد و سودآوری آن سهیم شوند. این پروژه با استفاده از فناوری‌های جدید مانند بلاکچین، دسترسی به سرمایه‌گذاری در یک دارایی لوکس را برای طیف گسترده‌تری از سرمایه‌گذاران فراهم کرد و به یک مدل موفق در زمینه توکن‌سازی املاک تبدیل شد. مثال دیگر، سرمایه‌گذاری در مزارع کشاورزی مدرن است که علاوه بر تولید محصولات پایدار، بازدهی قابل توجهی را برای سرمایه‌گذاران فراهم می‌کند. این مثال‌ها نشان می‌دهند که سرمایه‌گذاری خصوصی می‌تواند در دارایی‌های واقعی و ملموسی انجام شود که نه تنها امنیت بیشتری دارند، بلکه پتانسیل سودآوری بالاتری در بلندمدت فراهم می‌کنند. چنین فرصت‌هایی به ویژه برای افرادی که به دنبال ایجاد ثروت پایدار و مشارکت در پروژه‌های با تأثیر مثبت اجتماعی و اقتصادی هستند، جذابیت بالایی دارند. جمع‌بندی و توصیه پایانی سرمایه‌گذاری خصوصی یک ابزار قدرتمند برای ساختن آینده مالی است که در عین داشتن فرصت‌های جذاب و بازدهی بالا، با چالش‌ها و ریسک‌هایی نیز همراه است. این نوع سرمایه‌گذاری با تمرکز بر پروژه‌ها و دارایی‌هایی که در بازارهای عمومی در دسترس نیستند، به سرمایه‌گذاران امکان می‌دهد تا در مسیرهای جدیدی از رشد اقتصادی مشارکت کنند و سودآوری بالاتری را تجربه کنند. در این مقاله به جنبه‌های مختلف سرمایه‌گذاری خصوصی، از جمله تعریف آن، تفاوت‌ها با سرمایه‌گذاری عمومی، فرصت‌ها و مزایای آن پرداختیم. مهم‌ترین نکته در این مسیر، آگاهی از جزئیات پروژه‌ها، بهره‌گیری از مشاوره تخصصی، و انتخاب‌های هوشمندانه بر اساس تحلیل‌های دقیق است و البته در این مسیر دیجیتایز مارکت به عنوان یک بازار خصوصی سرمایه‌گذاری، در تلاش است تا با ارزیابی پروژه‌های خصوصی فرصتهای جذاب ارزیابی شده را در دسترس سرمایه‌گذار خود قرار دهد. سرمایه‌گذاری خصوصی، اگرچه به نقدشوندگی بالا یا بازدهی سریع مشهور نیست، اما به عنوان یک رویکرد بلندمدت می‌تواند تحولی بنیادین در وضعیت مالی شما ایجاد کند. این بازار، بستری مناسب برای نوآوری، مشارکت در پروژه‌های کلان، و ایجاد ارزش افزوده واقعی در اقتصاد است. توصیه پایانی اگر به دنبال راهی برای تنوع‌بخشی به پرتفوی خود و ایجاد ارزش در بلندمدت هستید، سرمایه‌گذاری خصوصی می‌تواند انتخابی هوشمندانه باشد. با شناسایی فرصت‌های مناسب، تحلیل دقیق، و همکاری با تیم‌های متخصص، شما نیز می‌توانید از مزایای این نوع سرمایه‌گذاری بهره‌مند شوید. پس وقت آن رسیده که نگاه دقیق‌تری به این دنیای پر از پتانسیل داشته باشید و گام‌های ابتدایی را با اعتماد و برنامه‌ریزی بردارید. آینده مالی شما ممکن است دقیقاً در گروی همین تصمیم باشد!      

توکن‌سازی نوید بازتعریف مالکیت دارایی - asset ownership- و سرمایه‌گذاری را می‌دهد و ممکن است در آستانه یک پیشرفت بزرگ در "پذیرش جهانی" آن باشیم. این فناوری ممکن است چارچوب های سنتی سرمایه­گذاری و مالکیت را به طور اساسی بازنگری کند، به طور قابل توجهی هزینه های مبادله را کاهش دهد، شفافیت و نقدینگی بیشتری را وارد معادله کند. در گسترش دسترسی به سرمایه‌گذاری، ما صرفاً نحوه نگرش به دارایی، کالاها و ارزش را تغییر نمی‌دهیم، بلکه نحوه تعامل با این عناصر حیاتی سیستم‌های اقتصادی خود را تغییر می‌دهیم. توکنیزه کردن دارایی های دنیای واقعی موضوعی در آینده نیست. در حال حاضر درجریان است و زمینه را برای یک اکوسیستم مالی فراهم می‌کند که در آن توکن‌های دیجیتالی، دارایی‌های دنیای واقعی هستند و آنها را بیش از هر زمان دیگری در دسترس قرار می‌دهد – نه تنها برای سرمایه‌گذاران ممتاز یا نهادی، بلکه برای عموم مردم. –  توکنایز کردن محدود به صرفا اوراق قرضه و سهام و.. نخواهد بود و دایره بزرگی از داراییهای دنیای واقعی را شامل خواهد شد.   توکن و توکنایز کردن چیست؟ اصطلاح "توکن" دارای تاریخچه ای طولانی است (پیش از فناوری دیجیتال) با مفاهیم و تعاریف مختلف که گاهی تعیین معنای دقیق آن را دشوار می کند. در متن این شفاف­نامه، یک توکن نشان دهنده دارایی به شکل دیجیتال، همراه با اطلاعات و حقوق دیجیتال قابل تخصیص است که همگی به روشی قابل برنامه­ریزی و خودکار به هم متصل شده اند. توکن­ها می توانند دارایی های فیزیکی مشهود یا دارایی های نامشهود را نشان دهند - آنها می توانند یک سهم یا کل دارایی را نشان دهند. این می تواند هر چیزی باشد، از املاک، سهام شرکت، اوراق قرضه یا حتی یک اثر هنری. توکن موجود در بلاک چین نشان دهنده مالکیت این دارایی است. به فرآیندی که در آن حق مالکیت یک دارایی مشخص به شکل دیجیتال در می‌آید، توکنیزاسیون یا توکنیزه کردن آن دارایی می‌گویند. به زبان ساده توکنایز فرآیند صدور، ذخیره‌کردن و انتشار دیجیتال توکن‌هایی است که در دفترکل توزیع شده ذخیره می‌شوند. در اختیار داشتن توکن نشان‌دهنده حق مالکیت دارایی به حساب می‌آید و می‌توان مالکیت را در بستر بلاکچین به سایر افرادی که در شبکه بلاکچین حضور دارند، منتقل کرد. توکنایز یک مرحله تکاملی در انتقال حسابداری از کاغذ به یک شکل کاملا دیجیتالی است. توکنایز به این معنی است که حساب‌ها با استفاده از کلیدهای رمزنگاری اداره می‌شوند، که منجر به مدیریت مستقیم و بدون حضور واسطه‌ها می‌شود. توکنایز سیستم‌های حسابداری را نسبت به نگهداری سنتی سوابق مالکیت امن‌تر می‌کند و باعث شفافیت می‌شود. از دیدگاه عملیاتی فناوری اطلاعات، منفعت اصلی، کاهش هزینه کل مالکیت اکوسیستم و قابلیت همکاری بیشتر است. و در نهایت و به طور خلاصه "توکن سازی فرآیندی است که در آن دارایی های دنیای واقعی به توکن های مبتنی بر بلاک چین تبدیل می شوند". یک دارایی همانند شکل زیر بخش­بندی و توکنایز شده و در اختیار دایره گسترده‌­تر وبزرگتری از  سرمایه­‌گذاران و متقاضیان قرار خواهد گرفت. کدام صنایع بیشترین بهره را از توکنایز کردن خواهند داشت: به نظر می­رسد که 5 صنعت اصلی زیر بیشتر منفعت را از توکنایز کردن خواهند داشت. خدمات مالی موارد استفاده توکنایز کردن در صنعت خدمات مالی بی­پایان خواهد بود، از جمله خدمات مربوط به سرمایه­‌گذاری در دارایی­های توکنایز شده همانند نگهداشت، آموزش و مشاوره. از بین اینها شیوه‌­های پرداخت مبتنی بر بلاکچین و سپرده توکنایز شده احتمالا بیشتر اثربرهم‌زنندگی در صنعت را داشته باشند. صنایع در بخش صنعتی، توکن‌سازی ردیابی کل چرخه عمر محصول، از جمله ثبت داده‌های حیاتی مانند مبدأ و مالکیت را امکان‌پذیر می‌سازد، در نتیجه مدیریت موجودی و ... را  بهینه می‌کند. علاوه بر این، به شفافیت زنجیره تامین کمک می کند و با ارائه داده های ضروری برای بازیافت کارآمد و دفع زباله به توسعه اقتصاد پایدار کمک می­کند. آب و انرژی توکن‌سازی در بخش انرژی و آب و برق، تامین مالی و ردیابی پایداری را ساده می‌کند. برای پروژه های انرژی تجدیدپذیر، فرصت های سرمایه گذاری را دموکراتیک می­کند، نقدینگی و شفافیت را افزایش می­دهد. سرمایه­‌گذاران کوچک می­توانند مستقیماً پروژه­ها را تأمین مالی کنند، در حالی که معاملات بازار ثانویه نقدینگی را افزایش می­دهد. برای پایداری، بلاک چین یک دفتر کل غیرقابل تغییر برای گواهی‌های جبران کربن ارائه می‌کند که منحصر به فرد بودن را تضمین می‌کند و از شمارش مضاعف جلوگیری می‌کند. این گواهی‌های توکن‌شده را می‌توان در بازارهای غیرمتمرکز داد و ستد کرد و با قراردادهای هوشمندی که اعتبارسنجی و صدور را بر اساس معیارهای از پیش تعریف‌شده خودکار می‌کنند، تسهیل می‌شوند. بخش عمومی ایجاد هویت دیجیتال امن برای شهروندان و ساده‌سازی دسترسی به خدمات دولتی ممکن است یکی از کاربردهای اساسی توکنایز کردن باشد. این امر شفافیت و قابلیت ردیابی دارایی­های دولتی را افزایش می‌­دهد و استفاده مسئولانه را تضمین می­‌کند. علاوه بر این، این فناوری می تواند به طور گسترده برای تسهیل توزیع امن و شفاف مزایا و یارانه ها مورد استفاده قرار گیرد. یکپارچگی سیستم رأی دهی می تواند از طریق صدور توکن­های منحصر به فرد برای رأی دهندگان واجد شرایط بیشتر شود. املاک و مستغلات پتانسیل قابل توجهی در بخش املاک و مستغلات وجود دارد - توکن کردن املاک امکان و فضای جدیدی را برای تجارت املاک ایجاد می­کند و مالکیت را به چند سهام تقسیم می­‌کند که می­توانند در یک بازار نقد شونده به سادگی خرید و فروش شوند. توکنایز کردن املاک و مستغلات امکان دسترسی به سرمایه­‌گذاریهای ملکی را دموکراتیک‌­تر کرده و و افراد بیشتری را قادر می سازد تا در آن مشارکت داشته و املاک (یا سهام آنها) را معامله کنند.   مزایای توکنایز کردن توکن‌سازی دارایی‌های سنتی و انتشار دارایی‌ها به شکل توکن‌شده، پتانسیل افزایش کارایی و کاهش هزینه‌ها در طول چرخه عمر دارایی، بهبود تخصیص کارآمد سرمایه، بهینه‌سازی زنجیره‌های تامین جهانی، خلق نسل جدیدی از شرکتهای نرم­افزاری (SaaS) و در نهایت منجر به پذیرش جریان اصلی می‌شوند. بانک امریکا اعتقاد دارد که پیاده سازی فناوری بلاک چین در میان موسسات مالی و شرکت ها به خاطر هزینه فرصت بهره­وری­های ثبت نشده که در حال افزایش است، تسریع خواهد شد. تصور کنید می خواهید یک اثر هنری اندی وارهول بخرید. بسیاری از ما نمی توانیم مبالغ رکوردشکنی مانند 195 میلیون دلار برای نقاشی مرلین یا حتی 850000 دلار برای یک چاپ ساده از  ملکه الیزابت صرف کنیم. بسیاری از مردم هنر را یا برای لذت و یا به عنوان سرمایه دوست دارند بخرند، اما قیمت آنها از دسترسشان خارج است. اما اگر بتوانید «سهم» یک اثر هنری را بخرید، مثلاً می‌توانید بخش‌هایی از یک شرکت سهامی عام را بخرید، چطور؟ این ایده پشت توکنایز کردن دارایی های دنیای واقعی است. به عنوان یک مثال واقعی، شرکتی به نام فری پورت سهام کسری از نقاشی های اندی وارهول را ارائه کرد و 1000 توکن ایجاد کرد که نشان دهنده سهام اثری است که هر کسی می تواند بخرد. این توکن‌سازی دارایی‌های دنیای واقعی (RWA) فقط در هنر اتفاق نمی‌افتد، بلکه در اوراق قرضه، اتومبیل، طلا، خانه‌ها و موارد دیگر نیز اتفاق می‌افتد. این مفهومی است که شتاب و علاقه بازیگران مالی سنتی را به خود جلب کرده است. در هر حال برخی از مزایای توکنایز کردن دارایی­های واقعی عبارتند از: عدم محدودیت منطقه‌ای یک سرمایه گذار می‌تواند در ملکی واقع در هر نقطه از جهان سرمایه گذاری کند، بدون اینکه آن ملک را از نزدیک دیده باشد. سرمایه گذاری در این حوزه، ایمن، سریع و آسان خواهد بود. حذف واسطه‌ها حصول توافق در معاملات معمولاً زمان‌بر است. زیرا، تأیید مستندات تراکنش‌ها و صلاحیت سرمایه‌گذار توسط نهادهای خارجی، هزینه‌های اضافی را به روند کار تحمیل می‌کند. اما، توکنیزه کردن دارایی‌ها نیاز به واسطه‌ها را مرتفع می‌کند، زیرا بلاک چین از قابلیت لازم در ایجاد تغییرناپذیری و شفافیت برخوردار است. مالکیت کسری از دارایی با دیجیتالی شدن دارایی‌ها قابلیت تقسیم آنها بیشتر می‌شود. نقدینگی بهبود یافته ورود فرآیند سرمایه‌گذاری در بلاکچین، تعارض‌های موجود را کاهش می‌دهد. توکنیزه کردن دارایی ضمن تضمین انطباق، انتقال خودکار مالکیت را امکان‌پذیر می‌کند. با کاهش پیچیدگی‌ها و هزینه‌ها، دارایی‌های توکنایز شده امکان سرمایه گذاری با ارز فیات و معاملات P2P در صرافی‌های مجاز را فراهم کرده که این امر می‌تواند نقدینگی را بهبود بخشد. تراکنش‌های سریع و ارزان از آنجا که تراکنش و انتقال توکن‌ها با قراردادهای هوشمند انجام می‌شود، فرایند مبادله خودکار است. اتوماسیون می‌تواند بار ناشی از خرید و فروش را بدون نیاز به هیچ واسطه‌ای کاهش دهد. در نتیجه، معامله با کارمزد تراکنش کمتری انجام می‌شود.  ریسکها و چالشهای توکنایز کردن دارایی­ها برای گسترش دامنه توکنایز کردن و اقتصاد توکن، بایستی به برخی از چالش‌ها غلبه کرد. علاقه روزافزون به مبحث توکنایز کردن دارایی‌ها توجه مقامات دولتی و کارگزاران، را بیش از پیش به این موضوع جلب نموده است، به همین دلیل برخی چالش­ها و ریسکهای قانونی و سیستمی پیش  روی توکنایز کردن دارایی­های واقعی می­باشد: عدم چارچوبهای استاندارد و مشترک فقدان استانداردهای مشترک برای توسعه و مدیریت دارایی‌های توکنیزه شده، نهادهای مالی را برآن داشته تا ساختار صنعت را بررسی نموده و سرمایه­گذاران را در معرض اقدامات ناخواسته قرار دهند. استفاده از چارچوب‌های رسمی اطمینان تمامی فعالان بازار را به دنبال دارد. عدم قطعیت در مقررات فقدان مقررات در حوزه‌های قضایی و ماهیت فراگیر فناوری نوپای بلاکچین، سبب شده است سرمایه­‌گذاران و موسسات، دارایی‌های توکنایز شده را با اطمینان نگهداری نکنند. تمامی ناظران، سیاست­‌گذاران بومی و جهانی می‌بایست برای ارائه چارچوب قانونی لازم، از جمله جنبه‌های مدیریت دارایی‌های دیجیتال، با یکدیگر هماهنگ شوند. علاوه بر چالش‌های فوق، برخی از شرکت‌ها در حل مسائل این چنینی برای انطباق همکاری می‌کنند. به عنوان مثال، هاربر (Harbor) قصد دارد قوانین انطباق را در سطح توکن ایجاد کند. آنها با کسب اطلاعاتی درباره خریدار و فروشنده و همچنین محل معامله، میزان انطباق معامله را بررسی می‌کنند. چنانچه معامله قابل پذیرش باشد، معامله در هر پلتفرم مبادلاتی امکان‌پذیر است. تطابق نظارتی و سیاست احراز هویت مناسب (KYC) می‌تواند پذیرش توکنیزه کردن دارایی را برای هر صنعتی آسان‌تر کند. سازمان اوراق بهادار و بازارهای اروپا (ESMA) و سازمان بورس و اوراق بهادار ایالات متحده (SEC) در زمینه توکنیزه کردن پیشرفت‌هایی را داشته‌اند و در این باره اظهار نظر کرده‌اند. کشورهایی مانند مالت و سوئیس نیز در صدد اختصاص مکانی به بازارهای این نوع دارایی‌ها هستند. چارچوب نظارتی نقش مهمی در توسعه ایمن اقتصاد توکن ایفا می‌کند. همچنین، افراد ممکن است نگران ارتباط توکن با دارایی‌های دنیای واقعی باشند. به عنوان مثال، شما توکن‌هایی دارید که معادل کسری از 100 گرم شمش طلا بوده و در یک بانک متولی (custodian bank) نگهداری می‌شود و 5 شمش از آن بانک به سرقت رفته است. اتفاقی که برای توکن‌های شما و سایر هولدرها می‌افتد این است که در صورت عدم اثبات ارتباط این توکن‌ها با دارایی‌های مشهود، ارزش آنها کاهش می‌یابد. بنابراین، توکنیزه کردن دارایی مستلزم ساختار مناسب برای پیشرفت و تبدیل شدن به جریان اصلی کسب و کارها در سراسر جهان است و در این راه با چهار دسته چالش در آینده مواجه خواهد بود: چالشهای قانونی و رگولاتوری چالشهای اعتمادبخشی و تراست چالشهای فنی و تکنولوژی چالشهای آگاهی عمومی و آموزش هر چند در دنیا شیوه­‌های متنوعی برای قانونمند کردن این فضا دارند، اما در تصویر زیر موسسه رونالد برگر تلاش کرده است که فاکتورهای موفقیت کلیدی را برای قانونگذاری را دسته­بندی نماید و همانطور که می­بینیم برخی موارد مانند KYC و قانون مبارزه با پولشویی و تامین مالی تروریسم و... جزو موارد کلیدی است.      

سرمایه‌گذاری خصوصی (Private Equity) نوعی سرمایه‌گذاری است که در آن سرمایه‌گذاران پول خود را به شرکت‌ها یا پروژه‌هایی اختصاص می‌دهند که به صورت عمومی در بازار بورس معامله نمی‌شوند. این نوع سرمایه‌گذاری معمولاً شامل خرید سهام، مالکیت بخشی از شرکت‌ها، یا تأمین مالی پروژه‌ها با هدف بهبود عملکرد مالی و افزایش ارزش آن‌ها در طول زمان است. ویژگی‌های کلیدی سرمایه‌گذاری خصوصی: تمرکز بر شرکت‌های غیر بورسی: سرمایه‌گذاری در شرکت‌هایی که سهام آن‌ها در بورس عرضه نشده است، امکان کنترل بیشتر و استراتژی‌های متنوع‌تر را به سرمایه‌گذاران می‌دهد. طول مدت سرمایه‌گذاری: این نوع سرمایه‌گذاری معمولاً بلندمدت است و بازده آن پس از چند سال محقق می‌شود. بازده بالقوه بالا: به دلیل ریسک بالاتر و تلاش برای بهبود عملکرد شرکت‌ها، بازدهی این سرمایه‌گذاری‌ها معمولاً بالاتر از روش‌های سنتی است.   چطور عمل می‌کند؟ صندوق‌های سرمایه‌گذاری خصوصی (Private Equity Funds): این صندوق‌ها از سرمایه‌گذاران مختلف منابع مالی جمع‌آوری کرده و در شرکت‌های خصوصی سرمایه‌گذاری می‌کنند. مشارکت مستقیم: سرمایه‌گذاران می‌توانند به‌صورت مستقیم در یک شرکت یا پروژه خاص سرمایه‌گذاری کنند. کاربردها و طیف سرمایه‌گذاریها: سرمایه‌گذاری خصوصی (Private Equity) به طیف گسترده‌ای از دارایی‌ها و پروژه‌ها اختصاص می‌یابد که معمولاً در بازارهای عمومی معامله نمی‌شوند. حوزه‌های اصلی سرمایه‌گذاری خصوصی عبارت‌اند از: شرکت‌های استارتاپ و فناوری (Venture Capital): شامل سرمایه‌گذاری در شرکت‌های نوپا و فناوری‌محور با هدف رشد سریع. شرکت‌های در حال رشد (Growth Equity): تأمین مالی برای شرکت‌هایی که به دنبال گسترش فعالیت‌ها، افزایش تولید یا ورود به بازارهای جدید هستند. خریدهای مدیریتی و مالکیتی (Buyouts): خرید کامل یا بخشی از شرکت‌های بالغ با هدف بازسازی، بهینه‌سازی عملکرد و فروش در آینده. دارایی‌های واقعی (Real Assets): سرمایه‌گذاری در پروژه‌های املاک، زیرساخت‌ها، کشاورزی و انرژی. صنایع خاص (Niche Markets): شامل حوزه‌های سلامت، آموزش، خدمات مالی و صنایع خلاق مثل هنر و سرگرمی. سرمایه‌گذاری خصوصی و پروژه‌های کوچک سرمایه‌گذاری خصوصی می‌تواند در پروژه‌های کوچک، مانند رستوران‌ها، باشگاه‌های ورزشی یا کلینیک‌های پزشکی، نقش مهمی ایفا کند. این نوع پروژه‌ها، اگرچه اغلب از دیدگاه سرمایه‌گذاری به عنوان مقیاس کوچک تلقی می‌شوند، اما به دلیل ماهیت محلی و مشارکتی خود، فرصت‌های جذابی برای سرمایه‌گذاران ایجاد می‌کنند. چرا پروژه‌های کوچک در سرمایه‌گذاری خصوصی جایگاه دارند؟ امکان مشارکت گسترده‌تر: پروژه‌های کوچک معمولاً به سرمایه اولیه کمتری نیاز دارند، بنابراین سرمایه‌گذاران با بودجه محدود نیز می‌توانند در این فرصت‌ها مشارکت کنند. ریسک و بازده متوازن: اگرچه این پروژه‌ها ممکن است با ریسک بیشتری همراه باشند، اما در صورت موفقیت، بازدهی قابل توجهی ارائه می‌دهند، به خصوص اگر مبتنی بر ایده‌های نوآورانه و محلی باشند. تقویت جامعه محلی: سرمایه‌گذاری در چنین پروژه‌هایی می‌تواند منجر به رونق کسب‌وکارهای کوچک، ایجاد شغل و ارتقای زیرساخت‌های محلی شود. مثال‌های عملی سرمایه‌گذاری در یک رستوران جدید با رویکرد نوآورانه یا یک باشگاه ورزشی که خدمات منحصربه‌فرد ارائه می‌دهد، از جمله نمونه‌های پروژه‌های کوچک محسوب می‌شوند. این پروژه‌ها می‌توانند به عنوان بخشی از سرمایه‌گذاری خصوصی، تحت چارچوب‌هایی مانند مالکیت اشتراکی (Fractional Ownership) یا تأمین مالی جمعی (Crowd Equity) ارائه شوند. این مدل سرمایه‌گذاری نشان می‌دهد که حتی پروژه‌های کوچک می‌توانند در چارچوب سرمایه‌گذاری خصوصی جای بگیرند، به شرطی که پتانسیل سوددهی و شفافیت کافی داشته باشند. به عنوان مثال صندوق Mercato Partners و سرمایه‌گذاری در Via 313: صندوق Savory Restaurant Fund که زیرمجموعه Mercato Partners است، در رستوران زنجیره‌ای Via 313 که به پیتزا سرویس کامل معروف است، سرمایه‌گذاری کرد. این صندوق مبلغ 6 تا 10 میلیون دلار برای گسترش رستوران‌ها و توسعه بازار سرمایه‌گذاری کرده است سیر تحول سرمایه‌گذاری خصوصی سرمایه‌گذاری خصوصی (Private Equity) در طول تاریخ، تحولات بسیاری را پشت سر گذاشته است و نقش قابل‌توجهی در توسعه اقتصاد جهانی ایفا کرده است. در اینجا مروری بر تاریخچه این حوزه داریم: آغاز سرمایه‌گذاری خصوصی سرمایه‌گذاری خصوصی در قرن بیستم شکل مدرن خود را پیدا کرد. در دهه 1940، با ظهور صندوق‌های سرمایه‌گذاری، زمینه برای شکل‌گیری این صنعت فراهم شد. یکی از اولین نمونه‌های آن، تأسیس شرکت American Research and Development Corporation (ARDC) در سال 1946 بود که به‌عنوان یکی از پیشگامان این صنعت، در استارتاپ‌هایی مانند دیجیتال ایکویپمنت کورپ سرمایه‌گذاری کرد. دهه‌های 1960 و 1970: ظهور ساختارهای پیشرفته در این دوران، شرکت‌هایی مانند Kohlberg Kravis Roberts (KKR) و Bain Capital به وجود آمدند و روش‌های جدیدی مانند خرید اهرمی (LBO) را به کار گرفتند. این روش شامل استفاده از بدهی برای خرید شرکت‌های بزرگ‌تر بود که امکان سودآوری بالا را برای سرمایه‌گذاران فراهم می‌کرد. دهه 1980: رشد سریع در دهه 1980، بازار سرمایه‌گذاری خصوصی رشد چشمگیری را تجربه کرد. بسیاری از شرکت‌های سرمایه‌گذاری از استراتژی‌های تهاجمی برای تصاحب شرکت‌های بزرگ استفاده کردند. این دوران با افزایش دسترسی به سرمایه و همچنین گسترش عملیات سرمایه‌گذاری همراه بود. دهه‌های 1990 و 2000: جهانی شدن با توسعه بازارهای مالی و گسترش فناوری، سرمایه‌گذاری خصوصی در دهه‌های 1990 و 2000 به یک صنعت جهانی تبدیل شد. شرکت‌های فعال در این حوزه به دنبال فرصت‌هایی در بازارهای نوظهور مانند آسیا و آمریکای لاتین بودند. در همین زمان، تمرکز بیشتری روی استارتاپ‌ها و فناوری‌های پیشرفته گذاشته شد. عصر مدرن: نوآوری و تنوع امروزه سرمایه‌گذاری خصوصی شامل طیف گسترده‌ای از حوزه‌ها مانند فناوری، انرژی‌های تجدیدپذیر، سلامت و دارایی‌های دیجیتال است. پلتفرم‌هایی مانند Blackstone و Carlyle Group میلیاردها دلار سرمایه‌گذاری را مدیریت می‌کنند و از تکنولوژی‌های نوین برای بهبود فرایندهای تصمیم‌گیری استفاده می‌کنند. و لذا می‌تونیم بگیم که سرمایه‌گذاری خصوصی از ابتدا تاکنون، با تغییرات بسیاری مواجه شده و به یکی از ارکان اصلی تأمین مالی شرکت‌ها و پروژه‌های مختلف تبدیل شده است. این نوع سرمایه‌گذاری به سرمایه‌گذاران امکان می‌دهد تا از رشد شرکت‌های خصوصی بهره‌مند شوند و در عین حال، تأثیر اقتصادی قابل‌توجهی نیز داشته باشند. جمع‌بندی سرمایه‌گذاری خصوصی (Private Equity) یک ابزار مالی قدرتمند است که از طریق آن سرمایه‌گذاران به تأمین منابع مالی برای شرکت‌ها و پروژه‌های خصوصی می‌پردازند. این نوع سرمایه‌گذاری برخلاف بازارهای عمومی، شامل دارایی‌هایی است که در بورس معامله نمی‌شوند و معمولاً به شرکت‌های کوچک‌تر یا در حال رشد اختصاص می‌یابد. هدف اصلی سرمایه‌گذاری خصوصی ایجاد ارزش افزوده و دستیابی به بازدهی بالا از طریق مشارکت فعال در مدیریت شرکت‌ها یا حمایت از پروژه‌های خاص است. این نوع سرمایه‌گذاری مزایایی نظیر بازدهی بالا، تنوع پرتفوی، و دسترسی به فرصت‌های انحصاری را به همراه دارد، اما ریسک‌های خاص خود را نیز دارد. سرمایه‌گذاران باید با دقت کافی، پروژه‌ها و شرکت‌ها را ارزیابی کنند و تصمیم‌های استراتژیک اتخاذ کنند. در آینده، مطالب بیشتری درباره جنبه‌های مختلف سرمایه‌گذاری خصوصی، از جمله استراتژی‌ها، ریسک‌ها، و نمونه‌های موفق جهانی و داخلی ارائه خواهد شد تا شما بتوانید آگاهی بیشتری در این زمینه کسب کنید.    

مقالات و گزارشهای متنوع و متفاوتی در خصوص اندازه بازار صنعت توکنایز کردن داراییهای دنیای واقعی یا RWAT تا سال 2030 منتشر شده است و نکته مشترکی که همه بر آن اتفاق نظر دارند آن است که "رشد خارق العاده این صنعت طی سالهای آتی حتما رخ خواهد داد". بانک آمریکا اشاره می­‌کند که فناوری های برهم­زننده­ای مانند رادیو، تلویزیون و ایمیل سی سال طول کشید تا به پذیرش عمومی برسد، اما انتظار می­رود مدت زمان کمتری نیاز باشد تا دارایی های دیجیتال به پذیرش عمومی برسد. در ادامه به چند تحلیل و چشم­انداز از نگاه برخی موسسات می­پردازیم:  طبق گزارش‌های شرکت رولاند برگر (Roland Berger)، ارزش بازار دارایی‌های توکنایزه‌شده تا سال ۲۰۳۰ به ۱۰ تریلیون دلار می‌رسد و در مقایسه با ارزش ۳۰۰ میلیارد دلاری فعلیِ خود به رشد قابل‌توجهی خواهد رسید. شرکت‌های سنتی و کریپتویی زیادی معتقدند توکنایز کردن دارایی‌های دنیای واقعی یکی از بخش‌های اصلی دنیای مالی است. از بین بزرگ‌ترین شرکت‌های فعال در این بخش هم می‌توان به گلدمن ساکس (Goldman Sachs)، جی‌پی مورگان (JPMorgan) و سوسایت جنریل (Societe Generale) اشاره کرد. داده‌های شرکت ون‌اِک (VanEck) هم نشان می‌دهد سرمایه کل بازار RWAها در ماه سپتامبر (شهریور) علی‌رغم رکود بازار کریپتو رشد کرده و به ۳۴۲ میلیارد دلار رسیده است. همانطور که از شکل مشخص است املاک و مستغلات و دارایی­های مالی شامل سهام، اوراق قرضه و صندوقهای سرمایه­گذاری  به دلیل بزرگی و گستردگی بهره­برداری توسط عموم مردم بخش اصلی توکنایز کردن دارایی­های واقعی را در برخواهند گرفت. در حال حاضر، آینده برای توکن‌سازی روشن به نظر می‌رسد، شرکت مشاوره کسب‌وکار جهانی Boston Consulting Group پیش‌بینی کرده است که بازار دارایی‌های توکن‌شده تا سال 2030 به 16 تریلیون دلار خواهد رسید و همچنین یک گزارش تازه منتشر شده توسط شرکت مشاوره جهانی BCG و صرافی دارایی­های دیجیتال  ADDX پیش‌بینی می‌کنند که توکن‌سازی دارایی‌ها تا سال 2030 به یک فرصت تجاری 16.1 تریلیون دلاری خواهد رسید. از عمده دلایل این چشم ­انداز از نگاه این موسسات یکی «بدون مرز» سرمایه­ گذاریهای توکنایز شده است که به سرمایه‌گذاران در سراسر جهان اجازه می‌دهند در بازارهایی سرمایه‌گذاری کنند که قبلاً قادر به دسترسی به آنها نبودند و دیگری هم امکان سرمایه­ گذاری با مبالغ کوچک از عمده دلایل این چشم ­انداز می­باشد. از نگاه 21.co اندازه بازار دارایی­های توکنایز شده در سناریوی بولیش به 10 تریلیون دلار و در سناریوی بیریش لااقل 3.5 تریلون دلار خواهد بود. این مجموعه اعتقاد دارد که کریپتو در حال گذراندن دوراغ بلوغ خود است و موسسات سنتی بیشتری از تکنولوژی بلاکچین بهره خواهند گرفت و تولیدات خود را در این بستر می­سازند. از نظر تحلیلگران 21.co کریپتو از مرحله شور و هیجان -frenzy- به مرحله سینرژی در حال گذار است و در این دوره­ی گذار کریپتو بیش از پیش با نرم­افزارهای مالی موجود تلفیق شده و صنعت "توکنایز کردن داراییهای واقعی آنچین"  RWAT رقم خواهد خورد.